गजल-मेरा कति रुपहरु

मेरा कति रुपहरु, मेरै कति नामहरु।
डर लाग्छ कति टिक्लान्, यस्ता छलछामहरु।

कानै थाक्यो, सुन्दा-सुन्दै, पाउ पर्न आएकोछु,
सक्दिन म सहि राख्न, अरु बदनामहरु।

थोपा जस्तै सागरका,उचालिन्छौं, आकासिन्छौं,
ब्यर्थ छन् है, बुझी राख,हाम्रा घुर्की शानहरु।

कुन्नी के-के छुने अरे, चन्द्र जस्तै हुने अरे,
मैले कस्तो बाटो रोजुँ, कर्दै बरदानहरु।

हर्ख थियो, बर्खा थियो, छुट्टै मिठो तिर्खा थियो,
सोधिरा'छु अब भने, अस्ताए त घामहरु।

म बस्दछु चुपचाप, उ गर्दछ राजकाज,
आफै लेख्छ, आफै पढ्छ, आफै खोज्छ खामहरु।

तिमी भन्छ्यौ 'खहरे'ले बगी कैले रित्तिदैन,
म'नी भन्छु कुनै दिन, थिए यस्तै यामहरु।